We zijn nu al 12 dagen varende op de zuidelijke Atlantische Oceaan. Het
eiland St. Helena wordt geschat op nog maar een paar dagen varen en de
voorbereidingen voor het bezoek zijn al op volle gang aan boord. Nu we
de Zuidoostelijke passaatwinden hebben opgepakt koersen we in een rechte
lijn naar het eiland. Nu we van wachttijden zijn gewisseld naar 12 tot 4
is het nog even wennen aan het nieuwe slaapritme. Terwijl Douwe dreigde
in slaap te vallen tijdens de look-out, sprongen er opeens zes dolfijnen
voor de boeg. Tussen de wachten door zijn we hard aan het oefenen voor
de wacht-wedstrijden van morgen. Dit is een wedstrijd waarbij de
verschillende wachten tegen elkaar strijden in de kunst van het knopen
en het herkennen van alle lijnen aan boord. Dit wordt getest door zo
snel mogelijk de zeilen te kunnen strijken en hijsen. Maar naast leren
zijn we ook fanatiek aan het mens erger je nieten, of zoals Noortje het
noemt voor de Engelstalige opvarenden; human don ’t irritate yourself!
Het helpen met alle werkzaamheden aan boord gaat ook al goed, Maurits
heeft een kapot mastlicht vervangen en Douwe is ook al een aantal keer
naar de top van de mast geweest om lijnen te plaatsen voor het hoogste
zeil; het skysail. Samen gaan we regelmatig even naar boven om van het
uitzicht te genieten.  Voor de rest zijn we aan het schuren en verven.