Tijdens de eerste landing op Tristan da Cunha gaat in de namiddag de scheepshoorn van de Europa. De mensen moeten terug naar het haventje lopen want de swells worden te hoog. Het schip deint als een opblaaseendje in een ligbad met spelende kinderen, op en neer. 

Iedereen moet toch veilig aan boord kunnen komen vanuit de Zodiacs. Iedereen lukt het, soms toch met wat kunst en vliegwerk aan boord te komen. Het wordt afwachten of het weer het toelaat dat we de volgende dag terug kunnen gaan. In de avbnd gooien een paar mensen een vislijn uit en warempel, er worden een 8tal vissen, een soort makreel, gevangen. Met een professionele visser aan boord, was het schoonmaken zo gepiept en hadden we de volgende dag heerlijk, door Gjalt bereidde vis tijdens de lunch. Gedurende de nacht vermoedde ik al het ergste: Er is te veel swells (deining) om van het schip af te komen maar ook veilig aan land te stappen in Tristan. 

Vroeg in de ochtend worden de motoren gestart en zijn we definitief aan de laatste etappe van dit avontuur begonnen. De autoriteiten van Tristan gaven geen toestemming weer te landen. Er was natuurlijk teleurstelling maar ook begrip. Het fijnste was dat de mensen in ieder geval voet op Tristan hebben gezet, wat voor velen, al op voorhand een hoogtepunt was van deze reis. De wacht- en roerdiensten kregen hiermee ook meteen weer een aanvang. Alhoewel de temperaturen al heel aangenaam zijn, werd iedereen uren lang getrakteerd op een enorme bui regen, die warm aanvoelde. Pas in de volgende nacht verdween deze. De zeiltocht naar het mooie Kaapstad neemt naar verwachting 10 tot 12 dagen in beslag, uiteraard weer afhankelijk van het weer, de wind in dit geval. En die laat het op het moment dat ik dit typ nogal afweten.

Al het zeil staat wel op en we pikken de winden mee die toch in de doeken belandt. De vooruitzichten zijn echter wel postief. Morgenavond wordt er meer krachtigere wind verwacht uit precies de juiste hoek. En deze zou aan moeten houden tot we in Kaapstad zijn. Ik krijg een enorme smile als ik dit typ... :-) Ondertussen gaan de lezingen over van alles en nog wat ook door. Een van de lezingen ga ik zelf verzorgen en ga vertellen over de basisinstellingen van fotografie. Veel mensen hebben prachtige spiegelreflexcamera´s bij zich maar fotograferen dan op standje ´groen´. Tja, dan kun je net zo goed je iPhone pakken. (wat ik zelf heel vaak doe omdat ie werkelijk prachtige foto´s maakt!) Ik heb begrepen van mijn vriedinneke Ingrid, dat de blogs goed gelezen worden, en dat stemt mij zeer goed. Ik hoop dat de verhalen een inkijk hebben gegeven hoe het er een beetje aan toe gaat op dit schip. De organisatie, de inzet en de drang naar avontuur maakt het mogelijk dit soort extreme avonturen te kunnen laten slagen. Ik beloof u nog 1 blog te schrijven voor we in Kaapstad zijn. 1500 mijl varen wil zeggen dat er nog van alles kan gebeuren…