Zeven dagen op zee. De bark EUROPA vetrok vrijdag 14 april vanuit Kaapstad voor de oceaanoversteek naar Boston. Bij vetrek stond er een stevige wind waardoor het de eerste dagen voor Lotte en Matthijs flink aanpoten was en vechten tegen zeeziekte. Toen na enkele dagen de storm ging liggen konden ze meedraaien in het wachtsysteem. Na bijna een week aan boord van de bark EUROPA kijken we met Lotte en Matthijs terug op hun eerste week aan boord.

So far so good

Welk moment van afgelopen week zal jullie het meest bij blijven? Matthijs: Vandaag (18-04-2017) ben ik samen met de bootsman de mast in gegaan om de skysailmast terug in de mast te doen die er uit was gehaald tijdens de Antarctica reizen. Het was mijn 2e keer dat ik de mast in ging, en het is heel anders om de mast in te gaan om te oefenen met klimmen, dan helemaal naar het topje te gaan en daar daadwerkelijk iets de doen. ik vond het gelukkig niet eng maar erg leuk:)
Lotte: Voor mij was dat toch wel de zeeziekte. Ik was zo slap als een zeil, je had me in de mast kunnen hangen;-) Ik begaf me van bunk beneden in het ruim zonder zicht op horizon zwalkend de trap op naar de wereld en kaapte dan een bank in het deckhousecafe of de bieb, met iets zachtere banken. Vanaf dan keek ik op tegen het moment weer op te moeten staan en de mensen te laten weten dat ik nog steeds leefde. Toen de storm ging liggen stond ik op, nam een tabletje en nu so far, so good.

Welke uitdaging houdt jullie bezig aan boord? Matthijs: "Een deel van mijn uitdaging tijdens deze reis was om beter engels te leren spreken. Omdat we op een schip zitten met heel veel mensen die allemaal geen Nederlands spreken word er voornamelijk Engels gesproken aan boord. Tot nu toe gaat dit erg goed. Verder werken we in een wachtsysteem, dat houd in dat de groep mensen de aan boord is gekomen, in 3 kleinere groepjes van ongeveer 11 is opgedeeld. Tot nu toe bevalt mijn groep erg goed, we zullen zien of ik dit nog steeds vind na 66 dagen samen met ze op een boot te hebben gezeten ;) Lotte: "De grootste uitdaging voor mij was mijn gedachten onder controle te houden en een balans te vinden tussen rustig aan doen en niet teveel zelfmedelijden hebben en mezelf herinneren aan het feit dat ik mijn benen heb gekregen om mee te bewegen."

Veel rust

Kunnen jullie een beschrijving geven van jullie kleine stukje 'thuis' aan boord ? Matthijs: "Op het schip heb je allemaal hutten, sommige zijn 2 persoons sommige 4 en sommige 6 persoons en elke hut heeft zijn eigen douche en wc. Ik slaap in een hut met 6 bedden, alleen zijn er maar 4 andere mensen. waardoor we een bed over hebben en dus relatief meer ruimte hebben dan een volle 4 persoonshut. Het is heel klein maar daardoor wel weer knus, wat het ook wel weer leuk maakt, en uiteindelijk slapen we er alleen. Gelukkig zit niet iedereen uit mijn hut in de zelfde wacht waardoor we niet allemaal tegelijk op het zelfde moment rond lopen in de hut. Lotte: "Mijn kleine stukje thuis is bed 2C met gordijntjes voor dat ietsie privacy, waar spullen van mezelf liggen verspreid door de tijd op en onder mijn laken, in de hoekjes van het hout. Boeken, kleding schoon en vies, plastic zakjes, een onuitgepakte nieuwe GoPro. Als ik naar bed ga trap ik dit allemaal zo ver weg als ik kan. Naast de plek waar mijn hoofd hoort te liggen, is een plankje, waar ik lichte voorwerpen op kan leggen, een zakje met schelpjes. Tijdens de storm vlogen al mijn boeken eraf. Ik heb een eigen kastje op ooghoogte en onder de bedden hebben we nog een la gelukkig. Ik lig met drie andere meidenvrouwen op de kamer en we gaan niet dezelfde tijd naar bed. Nu is het bijvoorbeeld tien voor 5 en ik ga bijna stoppen met schrijven en duik er dan in. In bed." 

Hoe voelt het na zeven dagen op zee? Matthijs: "We zijn nu 7 dagen op zee. Ik mis wifi en internet daardoor nog niet echt. Het is nog ongeveer 2 weken tot we weer op een eiland zijn waar wifi is, dus dat valt ook best mee. Ik mis thuis nog niet erg, maar eigenlijk verwacht ik ook niet dat dat nog gaat komen. Ik ben vaker lang van huis geweest en had dan ook geen heimwee, het zijn meer de dingen die ik zou missen thuis, zoals mijn eigen bed. Lotte: "Er is heel veel rust. Ik kan me geen rustigere plek bedenken. Op de boot zelf zijn mensen continu om me heen aan het bewegen, dus ik word wel afgeleid. Maar mijn gedachten gaan wel van voor, achter, rechts en links en ik denk en fantaseer veel. Ik vind het wel heel relaxed dat zonder een continue entertainmentstroom. Over twee weken komt de EUROPA aan op St. Helena.